DODENHERDENKING IN PARK VALKENBERG 2022 ZEER DRUK BEZOCHT
BREDA - In park Valkenberg vond woensdagavond de jaarlijkse herdenkingsceremonie plaats tijdens de Nationale Dodenherdenking. En daar kwamen veel Bredanaars op af.
De opening was om 19.30 uur door meneer Hubert, voorzitter van Stichting 4 mei Dodenherdenking Breda en ook burgemeester Paul Depla hield een toespraak (zie onderstaand).
Henk-Jan van Oorschot van het Onze Lieve Vrouwelyceum las zijn gedicht "VRIJHEID" voor en er werden een aantal kransen gelegd.
Honderden Bredanaars hoorden in het park de klok van de Grote Kerk luiden, en om 19.59 het taptoesignaal door meneer van den Heijkant. Om 20.00 uur volgden twee minuten stilte en het spelen van de volksliederen van Nederland, België, Canada, Groot-Brittannië en Polen en het vervolg van de kranslegging.
Na de herdenking was er om 20.45 uur een concert in de Grote Kerk door het Breda’s Mannenkoor.
Tijdens het concert in de Grote Kerk werden door twee leerlingen van het Onze Lieve Vrouwelyceum gedichten voorgedragen. Yanna Unsworth droeg haar gedicht "TWEE MINUTEN" en Nellerieke van Helvoort haar gedicht "DE OUDE VROUW" voor.
Het was de eerste keer sinds de start van de coronamaatregelen in Nederland dat de plechtigheid in het park weer zo massaal bezocht kon worden.
Artikel De Stem van Hanneke Marcelis
Speech Paul Depla, Dodenherdenking 4 mei 2022
Goedenavond dames en heren, jongens en meisjes. Dank, meneer Hubert, dank voor uw woord van welkom. En in navolging van u zeg ik dat het goed voelt dat we na 2 jaar weer met elkaar hier staan in het Valkenberg. Omdat herdenken meer betekenis, meerwaarde krijgt als we het samen, in verbondenheid met elkaar doen. Maar vooral omdat het nu zo belangrijk voelt om nu, in deze tijd met elkaar stil te staan bij al die mensen die zijn gevallen voor onze vrijheid.
Ieder jaar kent de Dodenherdenking een apart thema. Omdat er zoveel verschillende verhalen over de ellende van oorlog en geweld zijn. En zoveel belangrijke verhalen over vrede en vrijheid te vertellen zijn.
Dit jaar is het thema ‘Vrijheid in Verbondenheid’. Een treffend thema. Want vandaag de dag weten we dat in ons land, maar ook in Europa alleen echt vrij kunnen zijn en in vrede kunnen leven als we vrede en vrijheid met elkaar kunnen delen. Alleen zelf vrij zijn, is geen echte vrijheid. Alleen in je eigen land geen oorlog hebben, zorgt nog niet voor rust en zekerheid die bij vrede hoort.
Toen het Nationaal Comité 4 en 5 mei dit thema koos, kon het nog niet weten dat er tijdens onze Dodenherdenking en viering van onze bevrijding, er weer oorlog zou zijn in Europa.
Het bewijst maar weer opnieuw dat belangrijke elementen in het leven van iedereen, namelijk vrede en vrijheid, alles behalve vanzelfsprekend zijn.
En in kilometers is de oorlog in Oekraïne misschien nog ver weg, maar het voelt heel anders. Het gebeurt namelijk allemaal wél in Europa. Ons Europa. Sinds de oorlog in het voormalig Joegoslavië, bijna 30 jaar geleden, heeft Europa geen oorlog op haar eigen grondgebied gekend.
Oorlog was vooral iets waar verhalen over werden verteld. Films over zijn gemaakt. Altijd in de verleden tijd. Nooit in de tegenwoordige tijd. In Europa hoorde oorlog bij de vorige eeuw. Was het niet iets van nu. Niets iets van de 21e eeuw.
Als ik dat zeg, besef ik dat het voor jullie, scholieren van de Dokter De Visserschool en het OLV, en vele andere jeugdigen hier, het de eerste oorlog is die jullie van redelijk dichtbij meemaken. Het zorgt bij jullie voor vragen, voor gevoelens van angst misschien. En niet alleen bij jullie.
Onherroepelijk vraag je je af: kan ons dit ook overkomen? Kan er hier ook oorlog komen? Wat zou ik doen? Zou ik vechten? Zou ik op de vlucht gaan? Of zou ik bevriezen uit angst?
Ik heb het daar met mijn eigen kinderen ook over gehad. Die zijn een stuk ouder dan jullie, maar ook voor hen is dit een nieuwe situatie. Want zij zijn ook van na de laatste oorlog. En ook zij hebben vragen en zorgen. Want waar stopt de oorlog? Hoeveel onschuldige slachtoffers gaan er vallen? Wat betekent het voor onze toekomst waar vrede in Europa zo’n zekerheid leek?
En natuurlijk zou ik jullie willen geruststellen. En willen kunnen zeggen: nee, dit kan hier niet weer gebeuren. We hebben het ook vaak gezegd. Nooit meer oorlog. We hebben het ook geloofd. Maar in alle eerlijkheid: de vreselijke gebeurtenissen in Oekraïne laten zien dat helaas niemand dat jullie kan beloven.
Vrede en vrijheid zijn van onschatbare waarde. Maar ook makkelijk breekbaar.
Zoals generaal Vleugels – de oud-gouverneur van de NLDA – mij ooit vertelde, “vrede en vrijheid verliezen is niet moeilijk. Ze terugkrijgen vergt grote offers, en veel moed. Van vaak jonge mensen met nog een leven voor zich.”
Dat is ook juist de reden waarom we vandaag hier staan. Morgen vieren we onze vrijheid na de Tweede Wereldoorlog, vandaag staan we stil bij de slachtoffers ván die oorlog en alle andere Nederlanders die daarna in oorlogssituaties om zijn gekomen.
We zien die herdenking als een dure plicht. Niet alleen vanuit respect naar de burgers en soldaten die omkwamen voor onze vrijheid, maar ook en vooral om te beseffen hoe kwetsbaar vrede en vrijheid zijn. Dat we er gezamenlijk alles aan moeten doen om ervoor te zorgen dat de volgende generaties net als wij kunnen zeggen: wij zijn van na de oorlog.